Teatro Regio („Teatr Królewski”) to wybitna opera i firma operowa w Turynie. Jego sezon trwa od października do czerwca z prezentacją ośmiu lub dziewięciu oper od pięciu do dwunastu przedstawień każdego.
Kilka budynków zapewniło miejsca dla spektakli operowych w Turynie od połowy XVI wieku, ale dopiero w 1713 r. rozważono odpowiednią operę, a pod kierunkiem architekta Filippo Juvarra rozpoczęto planowanie. Jednak kamień węgielny został położony dopiero za panowania Karola Emmanuela III w 1738 r. Po śmierci Juvarry. Praca była nadzorowana przez Benedetto Alfieri, dopóki teatr nie został ukończony.

Decyzja o budowie prawdziwej wielkiej opery w Turynie, podobnie jak w innych stolicach tamtych czasów, została podjęta w 1713 r., kiedy księstwo Savoy stało się Królestwem Piemontu zgodnie z Traktatem z Utrechtu i pod przywództwo Vittorio Amedeo II. Minęło jednak wiele lat, zanim idea teatru rzeczywiście nabrała kształtu, a następca króla, Carlo Emanuele II, rozpoczął prace budowlane dopiero w 1738 roku. Jego funkcję częściowo spełnił Sala del Teatro Ducale, zwany teatrem św. Jana od 1678 roku.
Zaprojektowany przez Filippo Juvarrę i stanowiący część kompleksu sekretariatów, nowy teatr został zbudowany przez Benedetto Alfieri. Prace rozpoczęły się w 1738 r. I trwały tak szybko, że teatr został oficjalnie otwarty 26 grudnia 1749 r. Operą Arsace Francesco Feo na libretcie Pietro Metastasio. Urodzony czterdzieści lat przed Scala, Teatro Regio ma na swoim koncie kilkaset premier, w tym Manona Lescauta i Bohaterki Giacomo Pucciniego, Salomé Richarda Straussa i fałszywą premierę Giselle Scali, która odbyła się w Turynie 26 grudnia 1842 roku. Nowy teatr mógł pomieścić 2500 widzów, a jego sala była uważana za największą w Europie. Najbardziej znane nazwiska bel canto i baletu pojawiły się na scenie Regio, potwierdzając tym samym jego wspaniałą tradycję.
W 1798 roku, podczas francuskiej okupacji Turynu, teatr został przemianowany na National; w 1802 r. stał się Grand Théatre des Arts, aw 1804 r. nazywał się Théatre Impérial, nazwa ta utrzymywana była do 1814 r. Jego nazwa powróciła do Regio Teatro po upadku Napoleona i powrocie Domu Sabaudzkiego na tron ​​Turynu.
W 1838 roku Pelagio Pelagi wprowadził szereg modyfikacji w strukturach teatru. W 1905 r. Ferdinando Cocito przeprowadził serię imponujących operacji transformacji sali i sceny. W 1924 r. Wzmocniony cement został wprowadzony do wieży scenicznej przez Giacomo Mattè-Trucco, utalentowanego projektanta Fiata Lingotto. Teatro Regio stał się świątynią muzyki skomponowanej przez Wagnera i Straussa, a także jednym z teatrów najbardziej otwartych na nową francuską operę i nowonarodzoną włoską szkołę Verism.

Noc z 8 na 9 lutego 1936 r. zarejestrowała dramatyczne wydarzenie w kulturalnym i muzycznym życiu Turynu. Szalejący ogień zniszczył salę i scenę Teatro Regio. Zamachy bombowe z II wojny światowej w 1942 i 1943 r. Zakończyły ruiny budynku. Po różnych perypetiach projekt odbudowy otrzymał architekt Carlo Mollino i inżynier Marcello Zavelani-Rossi dopiero w 1966 r. Nowy Teatro Regio, przebudowany na tym samym placu Piazza Castello, co stary, z niewielkimi zmianami jest harmonijnie częścią architektonicznego kontekstu starego placu. Został ponownie oficjalnie otwarty wieczorem 10 kwietnia 1973 r. Z operą Giuseppe Verdiego I Vespri Siciliani.
Wielka balustrada przesuwna z brązu autorstwa Umberto Mastroianniego zatytułowana Musical Odyssey zamyka główny hol wejściowy. Nowy kompleks teatralny został zaprojektowany i zbudowany z wykorzystaniem najnowszych technologii. Porzucając wyłączną funkcję teatru pokazowego, przyjęła bardziej wymagającą rolę centrum napędowego życia kulturalnego i artystycznego Turynu i Piemontu.
W ciągu ponad ćwierć tysiąca lat od powstania Teatro Regio jest świadkiem historii i wydarzeń w Turynie, Włoszech i Europie dzięki swojej działalności.